วันต่อมา 
''ป่ะแยมไปเรียนกัน''พลอยเดินเข้ามาด้วยท่าทางอันสดใส
''เรียนวิชาไรอ่ะแก'' ฉันภาวนาขอให้เป็นวิชาที่สบายๆเพราะชั่วโมงที่แล้วเรียนคณิตไปฉันแทบคลั่ง
''พละอ่ะแกวันนี้เรียนครั้งแรกก็คงทดสอบสมรรถภาพอ่ะ'' พละหรอก็ดีนะใช้ไม่ค่อยได้ใช้สมองเท่าไรแต่ไม่จริงงงงงงงงง ฉันก็ต้องเจอครูเนสนะสิเนี้ย

''เอ้า มาเข้าแถวเร็วๆหน่อย นั่งให้เป็นระเบียบนะ นักเรียนส่วนใหญ่ก็คงรู้จักครูกันแล้วนะครูชื่อครูเนสนะ วันนี้เราจะทดสอบการวิ่งนะใครได้คะแนนดีที่สุดครูมีรางวัล ส่วนใครที่แย่สุดครูก็มีรางวัล''

เพื่อนหลายคนทำได้ดีมากเพราะอยากจะได้รางวัลจากคุณครูน่าหล่อแต่ฉันหรอขอบายย่ะ ถึงฉันจะวิ่งเร็วปานใดก็ไม่อยากได้ของจากนายอยู่ดี พลอยก็เป็นคนที่วิ่งเร็วนะเร็วกว่าฉันอีกยายพลอยได้แน่ๆ และก็เป็นไปตามที่ฉันคาดไว้พลอยวิ่งได้อันดับดีที่สุด
การรอเพื่อนหลายๆคนวิ่่งจนครบนี้มันนานจริงๆ ลืมบอกไปใครจะวิ่งก่อนก็ได้ตามความพร้อมและฉันคนสุดท้าย
คอยดูนะฉันจะวิ่งช้าให้ลืมโลกเลยแต่ฉันก็ไม่่โง่ที่จะวิ่งได้ลำดับสุดท้ายนะ 
5 นาทีสำหรับการวิ่ง เริ่มมมมม
''เป็นไงแก ไม่อยากได้คนแรกดันไปได้ลำดับสุดท้าย ซวยยิ่งกว่าอีก''
''แกอย่าตอกย้ำได้ป่ะ มันผิดพลาดทางเนคนิคเว้ยยย'' ไม่ต้องสงสัยค่ะ ฉันวิ่งได้ที่โหล่ก็ฉันดันวิ่งช้าเกินไปนะสิความซวยเลยมาเยือนให้เจ็บช่ำ
''สำหรับคนที่วิ่งได้ดีที่สุดคือพลอยนะ อย่างที่บอกเย็นนี้ครูจะเลี้ยงไอติมเธอนะ ส่วนคนได้ที่โหล่รอพบครูหลังครูพาพลอยไปกินไอติมเสร็จ''
หลังเลิกเรียน
''แกอยู่คนเดียวได้นะแยมให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนป่าวฉันไม่ไปกินไอติมก็ได้''
''แกไปเหอะฉันอยู่ได้น่า''
5 นาทีที่นั้งผ่านไป 10นาทีผ่านไป 30นาที
ช้าชะมัดเลยไปทำอะไรอยู่นะ
''เอ้า แม่ที่โหล่มานานแล้วหรอ''
''นานแล้วค่ะ ครูไปกินไอติม หรือไปผลิตโรงงานไอติมกันแน่''
''ปากร้ายจังนะ ได้ที่สุดท้ายยังจะเก่งอีก'' ฉันแกล้งวิ่งช้าย่ะ แต่ไม่คิดว่ามันจะช้าขนาดนี้นิ
''แล้วบทลงโทษคืออะไรค่ะ''
''ก็ไม่ยากแค่ทุกเย็นมาช่วยครูเก็บของที่ห้องพละ ทุกเย็นนะ''
''เข้าใจค่ะ งั้นแยมไปแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ''
''เดี๋ยว!! เริ่มเย็นนี้เลย''
ห่ะ!!เย็นนี้ฉันคิดว่าฉันจะรอดแล้วซะอีก
การเก็บห้องพละก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ เช็ดลูกบาส ลูกบอลทุกลูก
ฉันนั้งเช็ดไปเรื่อยๆส่วนครูเนสก็ยืนถูห้องพละอยู่ด้้วยความหมั่นไส้ฉันคิดแผนว่าจะเดินชนให้ล้มไปเลย
แต่จังหวะที่ฉันกำลังจะเดินไปถึงอีกไม่กี่ก้าวพื้นที่เปียกจากน้ำที่ครูเนสได้ถูไว้ก็
ว้ายยยยยยยยย!! จังหวะนั้นครูเนสได้หันกลับมามองว่าเกิดอะไรขึ้น
จุ้บ! แยมล้มใส่ครูเนสเต็มๆและก็จูบอย่างไม่ได้ตั้งใจเลย
''ขอโทษค่ะ ย..ย...แยมไม่ได้ตั้งใจพอดีพื้นมันลื้น''
''อยากจูบครูก็บอกมาเถอะ''ครูเนสอมยิ้ม แยมตอนนี้หน้าแดงไปถึงหูแล้ว
''แยมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ แยมกลับก่อนนะ'' ฟิ้ววววว.
''เด็กบ้า วิ่งไวอย่างกับลิง ชักสนุกขึ้นมาแล้วสิ ฮะๆ''