เอาจริงๆเลยก็คือ..ที่ผ่านมาเอริกะเป็นเพียงผู้อ่านกระทู้เพียงอย่างเดียว (เป็นแฟนกระทู้ที่ไม่เปิดเผยตัวตน 555) นิยายเรื่องนี้จึงบอกได้เลยว่า..ผู้แต่งเป็นนักเขียนมือใหม่ อาจจะขรุขระซักเล็กน้อยแต่เอริกะจะพยายามค่ะ ติชมพร้อมรับฟังทุกคอมเม้นนะคะ เอาล่ะ เริ่มเลย ^^
 
อารัมภบท : ความฝันคือรัก ความจริงคือเจ็บ
 
หลังจากที่ทั้งคู่ตกลงกันว่าจะไปเซเว่นเพื่อหาอะไรกินด้วยกัน หญิงสาวก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์ KSR ที่เจ้าของรถทะยานมันออกไปด้วยความเร็วสูง แล้วคอนโดของเธอก็อยู่ไกลลิบตา ระหว่างที่เกาะเอวอย่างกล้าๆกลัวๆว่าจะตกไม่ตกเหล่นั้น พลันกลิ่นโคโลนอ่อนๆปลิวปะทะจมูกรั้นน้อยๆ ..ก็..หอมดีนะ..เธอคิดในใจ ระหว่างที่แรงลมปะทะหน้า อากาศเย็นยามเช้าสดชื่นกว่าทุกครั้งจนกระทั่งป้ายสีเขียวส้มที่ตั้งอยู่หน้ามินิมาร์ทที่เป็นเป้าหมายการมาก็ผ่านสายตาเธอไป
“พี่ปลาคะ เราเลยเซเว่นมาแล้วนะคะ” เสียงบ่นจากแผ่นไหล่กว้างประท้วงออกมา
“ใครบอกล่ะว่าพี่จะไปเซเว่น พี่จะกลับห้องพี่ต่างหาก!!” เสียงหวานตอบด้วยความเจ้าเล่ห์
“พี่ปลา!! งั้นพี่ปลาไปส่งน้องกลับห้องเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!! น้องจะกลับห้อง!!” เธอตวาดเสียงแหว พลางทุบหลังคนขับอย่างโมโห นี่เธอโดนหลอกงั้นหรอ!!
“คิดว่าลูกไก่อยู่ในกำมืออย่างนี้..แล้วพี่จะปล่อยหรอ ” เสียงหวานบอกเจตนาอย่างแจ่มชัด คนร่างสูงโปร่งยิ้มอย่างมีเลศนัย
“พี่ปลา!!!!!!! นี่มันไม่ตลกนะคะ พี่คิดจะทำอะไร!!!!! ” คนข้างหลังขยำเสื้อเชิ๊ตคนตัวสูงแน่น พลางความเร็วรถก็ยิ่งเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เมื่อคนตัวสูงยิ้มแล้วหันมาบอกเธอว่า
"รอถึงห้องพี่..เดี๋ยวก็รู้" :))

# บรึ๊นนนนนนนนนนนนนนนน  นน นนน น...

อย่าลืมคอมเม้นน้ะค้ะที่รัก!! คิคิ